• هنگامی که نوزاد بیدار است او را روی سطحی محکم، با پوشش لطیف قرار دهید، به طوری که بالا بردن سر و قفسه سینه برایش آسان‌تر شود.
  • لباسهایی را تن نوزادتان کنید که در عین راحتی، دست و پا گیر نباشد. بدین ترتیب آن‌ها راحت‌تر می‌توانند غلت بزنند و به حرکت ادامه دهند.
  • اسباب‌بازی‌های محرکی را جلوی نوزاد یا کنارش قرار دهید؛ به طوری که بتواند دست دراز کند تا آنها را بردارد و سعی کند به سمت آنها حرکت کند.
  • به آرامی نوزاد را از حالت دمر، به پشت بخوابانید (و برعکس). بدین ترتیب او حرکاتی را که هنگام غلت زدن، از بدنش سر می‌زند، حس می‌کند.
  • هنگامی که نوزاد به حالت دمر است، آینه‌ای را در اطرافش قرار دهید. این کار او را تشویق می‌کند تا سرش را بالا بیاورد و به انعکاس خودش در آینه نگاه کند.

  • نوزاد را حداقل روزی ۲ الی ۳ بار به حالت دمر بخوابانید. اگر مقاومت کرد، او را تنها یک دقیقه به این حالت بخوابانید. اما کم کم، هر بار یک دقیقه به زمانی که او را در این حالت خوابانیدید، اضافه کنید.
  • شیئی را که از نظر تصویری برای نوزادتان محرک است، مقابلش قرار دهید تا توجه او را هنگامی که در حالت دمر قرار دارد جلب کنید.
  • اسباب‌بازی‌های او را بالای سر نوزاد، در دسترس او آویزان کنید؛ به طوری که موقع تکان دادن دست‌هایش بتواند آن را لمس کند. این موفقیت که در ابتدا کاملاً شانسی است، او را تشویق خواهد کرد که بار‌ها این کار را انجام دهد. این عمل ماهیچه‌های بازویش را تقویت کرده، هماهنگی دست و چشمش را آسان می‌کند.

  • حداقل روزی ۲ الی ۳ بار کودک را به حالت دمر روی یک پتوی نرم بخوابانید تا به تقویت عضلات گردن او کمک کنید.
  • نوزادان را رو به دو پهلو بخوابانید تا ماهیچه‌های دیگرشان هم تقویت شوند.
  • نوزادان را محکم در آغوش بگیرید. این کار علاوه بر ایجاد حس محبت و اثر مثبت در رشد احساسات، در نوزادان قابلیت حفظ تعادل را ایجاد می‌کند که برای رشد سالم تحرک کاملاً حیاتی است.

نحوه ارتباط عاطفی مادر و پدر با نوزادشان، با یکدیگر متفاوت است. برای روشن شدن این تفاوت باید به این روابط توجه کرد. برحسب عادات و سنت‌های قدیمی، مادر بیش‌تر مراقبت از سلامت جسمانی نوزاد و نوازش کردن او را در اولویت کار خود قرار می‌دهد و از این طریق محبتش را به نوزادش نشان می‌دهد. در حالی‌که پدر بیش‌تر از طریق بازی کردن با نوزاد، مهر و عاطفه خود را ابراز می‌کند. البته پدر، بوسیدن یا نوازش کردن نوزاد را نیز دوست دارد.
پدر و مادر، هر یک به طرز متفاوتی کوچولوی خود را در آغوش می‌گیرند. مادر اغلب نوزاد را طوری در آغوش می‌گیرد که صورت او به سمت صورت خودش باشد. در حالی‌که پدر بیش‌تر تمایل دارد نوزاد را طوری در آغوش بگیرد که صورتش به سمت بیرون باشد. این تفاوت‌ها در هوشیاری نوزاد تأثیر به‌سزایی دارد. بنابراین پدر و مادر باید هرکدام به شیوه خود مهر و محبت به نوزادشان را ابراز کنند.

اگر کودک شما فرزند اولتان نیست، بي‌شک در برابر سئوالاتی که فرزند بزرگتر دربارۀ مراقبت شما از نوزاد می‌پرسد با مشکل مواجه می‌شوید. این امركاملاً عادی و قابل درک است که وقتی شما همراه با نوزاد از بيمارستان به خانه برمی‌گردید فرزند بزرگتر رفتاری متفاوت داشته باشد. او یا فوراً نوزاد را می‌پذیرد و یا برعکس برای پذیرفتن شرایط جدید، به زمان بیشتری نیاز دارد. او که تا به حال هميشه بدون داشتن یک رقیب دیگر، از بیشترین توجه شما برخوردار بوده، حالا باید محبت شما را با یک کودک ديگر که غیر از خوابیدن و گریه کردن کار دیگری بلد نیست، تقسیم کند. اوایل وقتی بازدیدکنندگان زیادی برای دیدن کودک می‌آیند و با دیدنش به وجد آمده و ابراز احساسات می‌کنند، ممكن است این تصور را كند كه فراموش شده است. راه‌های مختلفي براي جلوگيري از اين وضعيت وجود دارد.

منوی سایت