کودکان از انداختن و رها کردن اشیا از بلندی و به ویژه صندلی غذاخوری‌شان بسیار لذت می‌برند، چون می‌توانند از این راه باز کردن مشت‌هایشان را یاد بگیرند. در واقع چون از زمان تولد همیشه دست‌های خود را مشت کرده‌اند، اکنون تلاش می‌کنند آن‌ها را باز کنند. بی‌گمان شما نیز متوجه این موضوع شده‌اید که وقتی نوزادی را در آغوش می‌گیرید، محکم لباستان را چنگ می‌زند و به شدت به شما می‌چسبد. برای او مشت کردن بسیار ساده‌تر از باز کردن دست و رها کردن اشیاست. انداختن و رها کردن اشیا یکی از سرگرم‌کننده‌ترین راه‌های یادگیری این مهارت است. هم‌چنین این کار ورزشی برای شما محسوب می‌شود، چون لازم است خم شوید و شیء افتاده را بردارید! می‌توانید این تمرین را با اشیای بی‌خطر انجام دهید تا کم‌کم نوزاد بتواند بر نیرو و توان انگشت‌هایش بیفزاید.

روش کار: اشیای گوناگونی را که هر یک ویژگی متفاوتی داشته باشد، جمع‌آوری کنید و آن‌ها را با نخ کاموا یا کشی نرم به صندلی نوزاد ببندید؛ اشیایی مانند قیف، جعبه‌های پلاستیکی کوچک، عروسک‌های پشمالو، زنگوله، جغجغه و توپ‌های پارچه‌ای. سپس آن‌ها را یکی‌یکی به دست نوزاد بدهید تا او آن‌ها را از صندلی‌اش بیندازد. جدیدترین و جالب‌ترین قسمت این تمرین، این است که نوزاد یاد بگیرد با کش یا نخ کاموا دوباره آن شیء را به‌دست آورد و رها کند.

آنچه کودک می‌آموزد: با انجام این تمرین کودک نه تنها یاد می‌گیرد برخی اشیا به نیروی بیش‌تری برای بلند کردن و انداختن نیاز دارند، بلکه در می‌یابد که چگونه بر انداختنشان تمرکز کند. پس از مدتی، کودک با استفاده از این مهارت می‌تواند تجسمی از رها کردن، انداختن و پرتاب کردن اشیا در ذهن ایجاد کند.