برای به وجود آوردن پیوندی میان خود و نوزادتان، انرژی و زمان صرف کنید. او را در آغوش بگیرید، لبخند بزنید و مستقیم در چشمان او نگاه کنید. نسبت به معنای عکس‌العمل‌های او حساس باشید و سعی کنید علائم و نشانه‌های او را درک کنید و با توجه به آنها عکس‌العمل درست نشان دهید.
به شم طبیعی خودتان اعتماد کنید. هنگامی که صحبت از نگهداری از نوزادتان است، به حرف دلتان گوش دهید زیرا شما تنها کسی هستید که بیشترین زمان را با او می‌گذرانید و می‌توانید نیازهای او را و طبع بی‌همتای او را برآورد کنید.
نسبت به گریه‌های کودک فوری و ثابت عکس‌العمل نشان دهید. سعی کنید با در آغوش گرفتن، و به آرامی حرف زدن یا ماساژ دادن، او را آرام کنید. تلاش‌های شما برای آرام کردنش در او حس امنیت و اعتماد را به جا می‌گذارد.
البته به خاطر داشته باشید که شما نباید نسبت به هر دقیقه بیداری او حساس و دقیق باشید. تنها بودنش در زمانی آرام و ساکت نیز برای رشدش لازم است.
سعی کنید خودتان را با خلق و خوی نوزاد و احساسات خاص او سازگار کنید. به عنوان مثال، یک نورسیده که خیلی نسبت به لمس شدن حساس است، می‌تواند برای روزها یا هفته‌های اول روی بالش باقی بماند.
بعضی از نوزادان را باید برای ساعت‌های زیادی در روز در آغوش گرفت. این نوزادان بیش از هر چیز به تماس با انسان های دیگر نیاز دارند. پاسخ به نیازهای خاص نوزادان، اصلاً به معنی لوس کردن او نیست. این پایه و اساس اصلی رشد عاطفی اوست.

منبع: سایت دانشگاه بریتیش کلمبیا | تهیه و ترجمه: بافرزندان