برای صحبت کردن با نوزادتان وقت بگذارید و هنگامی‌که از او مراقبت می‌کند به او بگویید در حال انجام چه‌کاری هستید. این کار کمکی است به پرورش محیطی که نوزاد را به برقراری ارتباط و گسترش مهارت‌های بیشتر تشویق می‌کند.
عباراتی که به عواطف یا اعمال نوزاد اطلاق می‌شود را برایش توضیح دهید. مثلاً بگویید «تو گرسنه ای» یا «یه جغجغه دستته!». تا جایی  که ممکن است با نوزاد خود در مورد آنچه که در اطرافش اتفاق می‌افتد صحبت کنید. سعی کنید بین آنچه می‌گویید و آنچه در حال اتفاق است ارتباطی برقرار کنید. به‌عنوان مثال تماس فیزیکی اشیاء را با تلفظ آن کلمه و یا نشان دادن عکسش به نوزاد، معرفی کنید.




صبور باشید، زمان خاصی را برای داشتن مکالمه ای با نوزادتان مشخص کنید. باحوصله به او فرصت بدهید تا «پاسخ» بدهد. به نوزادتان اجازه بدهید مکالمه را پیش ببرد؛ صداهایی را که تولید می‌کند، تکرار کنید.
اصوات و طنین‌های جدید را به او معرفی کنید. به نوزادتان اجازه دهید اشیاء را با دهانش کشف کند. زیرا این کار به رشد و تقویت حس لامسه در دهانش کمک کرده، کنترل قسمت‌های گوناگون حفره دهانی را که مربوط به صحبت کردن هستند را بهبود می‌بخشد. نوزادان زبان اشاره را نیز متوجه می‌شوند، پس در گفتگوهای خود از حالات مختلف چهره و حرکات دست استفاده کنید.
برای کودکتان آواز بخوانید و موسیقی پخش‌کنید، به‌طوری که به ریتم‌ها و اصوات گوناگون عادت کند. کتاب‌هایی با تصاویر واضح را در اختیار نوزاد خود قرار دهید و تصاویر را برایش توضیح دهید.

منبع: سایت دانشگاه بریتیش کلمبیا