تا جایی که می‌توانید با نوزادتان حرف بزنید. به او بگویید باهم مشغول چه‌کاری هستید، به چه نگاه می‌کنید و هر دو چه صدایی می‌شنوید. احساسات و اعمال خود او را به صورت کلامی بگویید. (مثلاً «باید خسته باشی»، «داری موز می‌خوری» و ...)
گفتگوی خود را با او ادامه دهید. ضمن اینکه لحن خود را تغییر می‌دهید و به طنین و تن صدای او گوش می‌دهید.
توسط بازی، او را تشویق کنید که صداها و حالات صورت شمارا تقلید کند.
برای او اشعار ریتم دار و قافیه‌داری را بخواند که شامل حرکات و اصوات مختلف باشند. (مثل آتل متل...)
نوزادتان را به دنیای خودتان دعوت کنید! مثلاً به او اجازه دهید بخشی از صحبت‌های شما، سر میز شام را «حس» کند.
بازی‌های کلامی، که او را به درک شفاهی بهتر تشویق می‌کنند را، با او انجام دهید. به‌عنوان مثال از او بپرسید «چراغ کجاست؟». از اینکه او احتمالاً همیشه به نحو واضح و دقیقی عکس‌العمل نشان نمی‌دهد ناامید نشوید. این کار زمان می‌برد و در آن تمرین، دارای اهمیت زیادی است.
کتاب‌های عکس‌داری را در اختیار نوزادتان قرار دهید که در عکس‌هایش دارای جزئیات بسیار زیادی وجود داشته باشد. به او بگویید که در عکس‌ها چه چیزهایی وجود دارد و همچنان که به او مطالب بیشتری در این رابطه یاد می‌دهید، از او بخواهید به جزئیاتی که در عکس‌ها می‌شناسد، اشاره کند.
اگر دوست داشته باشد، می‌توانید برای نوزادتان کتاب بخوانید. حتی اگر داستان را متوجه نشود. چیزهای زیادی از تن و طنین صدای شما دریافت خواهد کرد.
منبع: سایت دانشگاه بریتیش کلمبیا
