انتخاب وسایل برای کودکان و خرید اسباب بازی برای آن‌ها یک تصمیم راهبردی در زندگی آن‌ها محسوب می‌شود. لذا والدین باید در این تصمیم استراتژیک کمال دقت را داشته باشند. اسباب‌بازی و سایر وسایل باید وقتی در اختیار کودک قرار بگیرند که اولا او در مسیر زندگی خود به آن‌ها نیاز پیدا کرده باشد و ثانیا توانمندی استفاده از آن‌ها در او شکل گرفته باشد. سوالات کودکان و نوع توجهاتشان به محیط و پیرامون خودشان بهترین نماینده نیاز‌ها و توانمندی آن‌ها است که والدین می‌توانند بر اساس آن‌ها امکانات و وسایلی را در اختیار کودک قرار دهند که کودک بتواند به وسیلهٔ آن‌ها برخی سوالات خود را پاسخ دهد یا توانمندی‌های خود را یک پله ارتقاء بخشد. هرچند این موضوع برای کودکان مختلف متفاوت است اما مطالب و جداولی که برخی وسایل را برای سنین خاصی پیشنهاد کرده‌اند می‌تواند مفید باشد.

اسباب بازی‌های پیچیده که کودک نه مدیریتی بر آن‌ها دارد نه از سازوکار عملکرد آن‌ها سر درمیاورد (مثل برخی ربات‌ها و وسایل الکترونیکی) سرگرمی‌های انفعالی و مشغول کردن‌های بی‌هدف کودک چه در خانه و چه در محیط بیرون مثل مهدکودک‌ها، هرچند موجب آرامش بزرگتر‌ها می‌شود اما برای کودکان، به ویژه در سنین زیر هفت سال، توصیه نمی‌شود.
مشارکت دادن کودک در موضوعات جدی، به ویژه در نهادهای کودکانه مثل مهدکودک‌ها می‌تواند بهترین بستر را برای بازی و رشد کودکان فراهم آورد. حضور کودک در فعالیت‌های روزانه در زندگی جدی مثل تهیه غذا، درست کردن وسایل قابل استفاده (نه صرفا کاردستی‌های غیر قابل استفاده)، نظر دادن در امور مختلف، کمک کردن به سایر افراد، بسیار برای آن‌ها مفید است. این امر موجب حضور کودک در جمع و پرورش مهارت ارتباطات اجتماعی خواهد شد.

این امر غیر ممکن است که خانه را به شكل کاملاً مطمئن برای کودکتان درآورید، اما حتماً برخی اقدامات احتیاطی را برای بهتر شدن امنیت خانه انجام دهید. این کار را قبل از اینکه کودک بتواند خودش جابه جا شود، انجام دهید.

یادآوری :
هرگز کودک را روی مبل تنها نگذاريد، ممکن است بیفتد.
همیشه صندلی‌اش را روی زمین قرار دهید، مثلاً : صندلیش را روی میز کار نگذاريد.
اگر یک نوشیدنی داغ در دستتان است، کودک را بغل نکنید.
همیشه مراقب کودکی که در حال غذا خوردن است باشید، چون ممکن است موقع بلعیدن غذا خفه شود.

بچه‌ها چیزهای کوچک را دوست دارند. زمانی که نوشیدنی آنان را در لیوان‌های کوچک و عروسکی، مانند جام تخم‌مرغی یا پیمانه‌ی دارو بریزید، به نظرشان جالب و قشنگ می‌آید. حتی وقتی غذای آن ها را به صورت لقمه‌های کوچک درست کنید، اشتهایشان بیشتر می‌شود؛ چون می‌توانند خیلی زود از دستشان خلاص شوند و حتی لقمه‌های بعدی را هم از شما درخواست می‌کنند.
وقتی بشقاب بزرگ و پر از غذا را مقابل کودک می‌گذارید، او در همان نگاه اول سیر می‌شود. برعکس، وقتی بشقابی با غذای جمع و جور مقابل او می‌گذارید، او علاقمند می‌شود تا تمام آن را ببلعد و باز هم لقمه‌ی جدیدی بخواهد.

بین شش تا نه ماهگی، رشد نوزاد بسیار سریع است. در این سن، اتصالات سلول‌های عصبی در مغز گسترش می‌یابد، تا بدین وسیله توانایی‌های جدید نوزاد کنترل شود. مثلا: استفاده از حرکات بدنی برای کشف محیط، هماهنگی دقیق‌تر بین رفتارهای گوناگون، درک زبان و رشد ارتباطات اجتماعی. به طور کلی همه‌ی این توانایی‌های جدید، به فعالیت بیشتر مغز نیاز دارند.
هرچه تحرک جسمی نوزاد بیشتر می شود و یا بهتر می‌تواند بنشیند، وابستگی نوزاد به شما و دیگران کاهش می یابد. او به تدریج خودش را به عنوان انسان مستحکمی می‌شناسد که می‌تواند با دیگران ارتباط برقرار کند.

منوی سایت